Ιστορία του κουλουριού της Πόλης Πριν από 116 χρόνια δηλαδή το 1900, ο κυρ Κώστας ζούσε στην Κωνσταντινούπολη με την οικογένειά του. Από παιδάκι μοίραζε το σουσαμένιο κουλούρι στις γειτονιές της πόλης. Μετά των διωγμό των Ελλήνων από την πόλη, η οικογένεια Καλαντζή μετοίκησε στην Αθήνα.
Γνωρίζοντας τη τέχνη του κουλουριού καλά, άνοιξαν το πρώτο
εργαστήριo παραγωγής κουλουριού, όπου σιγά σιγά άρχισε να γίνεται γνωστό στην ευρύτερη περιοχή της Αθήνας. Αργότερα ασχολήθηκε με το χονδρεμπόριο. Το μικρό εργαστήριο του μεγάλωσε και το όνειρο του κυρ Κώστα πήρε σάρκα και οστά καθώς το γεύονται χιλιάδες καταναλωτές. Τέσσερις γενιές μετά οι απόγονοί του το εξέλιξαν έχοντας δημιουργήσει μεγάλες ιδιόκτητες εγκαταστάσεις στα Τρίκαλα και την Αθήνα καθώς και ένα πλήρως εξοπλισμένο δίκτυο διανομής με φορτηγά.
Παρά την πρόοδο της επιχείρησης και την αύξηση της ζήτησης και της προσφοράς , τα προϊόντα εξακολουθούν να παρασκευάζονται με την πρωτότυπη παραδοσιακή συνταγή ώστε να απολαμβάνετε αυτό το τραγανό και μυρωδάτο κουλούρι. Η διανομή του πλέον βρίσκεται σε όλη την Ελλάδα και σε κάθε γειτονιά της Αθήνας.
Φτιαγμένο πάντα με αγνά υλικά και βασισμένο στην παραδοσιακή συνταγή του, σε συνδυασμό με την γνώση τόσων χρόνων και την τεχνολογική βελτίωση των μηχανημάτων, μας αναδεικνύει ως μια από τις γρήγορα αναπτυσσόμενες εταιρίες πανελλαδικά. Μπορούμε να καλύψουμε από μία πολύ μικρή επιχείρηση – μαγαζάκι της γειτονιάς- έως μεγάλες μονάδες και εταιρίες σφολιάτας.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΤΟΙΜΟΛΟΓΙΑ........
«Κολλίκιον=κουλούρι»
ο διαλαλούσαν οι ντόπιοι του επαγγέλματος, έτσι ήρθε και στην Αθήνα πολύ αργότερα και με τον ίδιο τρόπο πωλούταν και στη πρωτεύουσα.Η ιστορία ξεκινάει στο Βυζάντιο, όπου η λέξη «κολλίκιον» που αναφέρεται σε πολλά βυζαντινά κείμενα, σημαίνει κουλούρι. Οι Έλληνες της Ηπείρου ως επαγγελματίες κουλουρτζήδες είχαν ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό σχήμα στο κεφάλι τους, το οποίο προερχόταν από το βάρος της τάβλας που κουβαλούσαν. Ακόμα και σήμερα οι απανταχού πωλητές το μεταφέρουν στο κεφάλι τους με τάβλες-καλάθια ή σε γυάλινες τροχήλατες προθήκες.
Καθιερωμένο ως κουλούρι Θεσσαλονίκης , ξεκίνησε να παρασκευάζεται από πρόσφυγες που ήρθαν από τις χαμένες πατρίδες τους. Απαραίτητη προϋπόθεση για την παρασκευή του λαχταριστού αυτού προϊόντος ήταν το εξαιρετικής ποιότητας σουσάμι και το καλό προζύμι. Τα μεσάνυχτα άναβαν τους ξυλόφουρνους ώστε πριν ξημερώσει να μοσχοβολούν οι γειτονιές. Οι μικροπωλητές είχαν ξεπουλήσει το απολαυστικό κουλούρι, ως τις 11.00 το πρωί. Σωστός πειρασμός για τον κάθε αγουροξυπνημένο! Γνωστό με την ονομασία κουλούρι Θεσσαλονίκης όπως ήταν και στην πρωτεύουσα.
Με τάβλα πάνω στο κεφάλι ,πάντα με το γνωστό σε όλους σχήμα του και μπόλικο σουσάμι… Αποτελεί πλέον κλασσικό προϊόν για κάθε φούρνο!
